Biskup tarnowski Wiktor Skworc do prezbiterów UKCHS
Drodzy Bracia w kapłaństwie Chrystusowym!
W uroczystość Najświetszego Serca Pana Jezusa Ojciec Święty zainaugurował obchody Roku Kapłaństwa. Tym samym został nam darowany czas łaski; czas odnowienia więzi miłości z Chrystusem i Jego Kościołem; czas duchowej odnowy. Potrzeba, abyśmy w tym czasie powracali do Źródła naszego kapłaństwa – do Jezusa Chrystusa, abyśmy na nowo zapisali się do Jego szkoły i, jak niegdyś Apostołowie, słuchali Jego słów i naśladowali Jego czyny.
Albowiem nie my zbawiamy świat, lecz zbawcze działanie Chrystusa. My, kapłani, mamy być jedynie narzędziami w Jego rękach, dającymi Mu swoje ciała i dusze, by jaśniały światłem Jego pasterskiej miłości. W Roku Kapłaństwa wołajmy wspólnotowo i indywidualnie, aby Duch Święty odnowił w nas sakramentalną łaskę kapłaństwa; byśmy codziennie się nawracali i podejmowali pierwsze czyny i pamiętali o Bożym zapewnieniu: Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia (Ap 2,10).
Drodzy Prezbiterzy!
Niech eschatologiczna perspektywa przynagla Was – wziętych z ludu i do ludu posłanych – do tego, byście byłi wiarygodnymi świadkami Chrystusa. Niech Wasza wierność umacnia się w codziennej Eucharystii, w należytym przygotowaniu do niej i w dziękczynieniu; w pobożnej modlitwie brewiarzowej, w medytacji słowa Bożego, nawiedzeniu Najświętszego Sakramentu, w odmawianiu Różańca. Pamiętajcie o systematycznej spowiedzi świętej, codziennym rachunku sumienia. Podejmujcie dobrowolne, z miłości do Boga i dusz ludzkich, umartwienia i posty! To ubogie środki ewangelizacji; czy nie powinniśmy w Roku Kapłaństwa do nich wracać, ponownie ich docenić – nie tylko z tego powodu, że jesteśmy konfrontowani z problemami, których nie możemy ani ogarnąć ani rozwiązać! Więcej „duszpasterstwa na kolanach” – więcej modlitwy i ubogich środków ewangelizacji w zmaganiu z duchem czasu, któremu my też ulegamy!
Bądźcie ubogimi w codziennym sposobie bycia, czystymi w myślach, słowach i spojrzeniach. Trwajcie w posłuszeństwie kościelnym przełożonym. Wykonujcie odpowiedzialnie to, co Wam zostało zlecone, czyniąc to w myśl Jezusowego wskazania: słudzy nieużyteczni jesteśmy!
Rok Kapłański niech będzie czasem osobistej i wspólnotowej pokuty. Dowiadując się o błędach kapłanów, publicznie nagłaśnianych w mediach, pracujcie nad sobą, abyście umacniali w ludziach obraz kapłana z powołania, wiernego Chrystusowi, miłującego Kościół, działającego w jedności z biskupami dla dobra całej rodziny wierzących. Zło zwyciężajcie dobrem, to znaczy świadectwem życia, które ukaże, że warto poświęcić je Bogu i człowiekowi. Tego świadectwa potrzebują ludzie młodzi, stojący przed wyborem drogi życiowej; potrzebują alumni, przygotowujący się do kapłaństwa i poszukujący w Was wzorów kapłańskiej wierności. Nie dawajcie nikomu pretekstu do odejścia od Pana.
W Roku Kapłaństwa starajcie się również troszczyć o współbraci kapłanów. Nie zapominajcie zwłaszcza o tych, którzy samotnie posługują w parafiach. Nie wszyscy z nich są tak silni jak święty Jan Maria Vianney – patron Roku Kapłaństwa, choć przecież i on doświadczał własnej słabości, lękał się ogromu odpowiedzialności. Ksiądz Jan pomagał przeżywać trudności duchowe swym współbraciom. Dodawał im otuchy nie tyle słowem, co świadectwem. Podobnie i Wy, bądźcie dla siebie nawzajem świadkami. Budujcie kapłańską wspólnotę zaufania, wsparcia, modlitwy, przyjaźni. Miejcie odwagę do podjęcia w parafiach wspólnotowej modlitwy brewiarzowej! Nie przymykajcie oczu na błędy innych kapłanów, lecz pomagajcie im pokonać słabości i wrócić na drogę wierności Chrystusowi.
Drodzy Bracia!
Miłość Boga względem każdego z nas nigdy się nie przedawni. Ona nam stale towarzyszy (por. Oz 11,1.3-4). Jest bowiem w nas, w naszych kapłańskich sercach na mocy sakramentu święceń. Kapłaństwo bowiem – jak mawiał święty Jan Maria Vianney – to miłość Serca Jezusowego. Mając uczestnictwo w Jego kapłaństwie, mamy je również w Jego miłości. Jesteśmy w sercu Boga, przebitym dla naszego zbawienia (por. J 19,31-37). Niech Chrystus zamieszka w nas, w naszych sercach, przez wiarę i wierność, abyśmy zakorzenieni w Jego miłości zostali napełnieni całą Pełnią Bożą (por. Ef 3,19).
Przyjmijmy w Roku Kapłaństwa postawę św. Pawła, który wołał w Liście do Efezjan: mnie… najmniejszemu…, została dana ta łaska: ogłosić bogactwo Chrystusa (Ef 3,8).
Czyńy to z radością i głośmy wszystkim bogactwo Chrystusa!
Na trud dawania świadectwa kapłańskiej wierności Chrystusowi żyjącemu w Kościele udzielam Wam pasterskiego błogosławieństwa!
† Wiktor Skworc
BISKUP TARNOWSKI
Tarnów, 24 czerwca 2009 roku, w uroczystość św. Jana Chrzciciela